Değişim
kavramını ilk ortaya atan düşünür Herakleitos, evrenin hem kalıcılık
hemde değişim üzerine kurulduğunu "Aynı ırmakta iki kez yıkanamazsınız,
çünkü su hiç durmaksızın akar" kelimeleriyle ifade etmişir (1). Değişim
doğanın temelinde vardır. Doğada yer alan tüm canlılar bu değişime ayak
uydurmak durumundadır. Anlaşıldığı üzere, kurumların her değişen yeni
koşula göre değişim sürecini göz ardı etmemesi büyük önem taşıyan
adımlardan biridir. Bu süreci örgütsel değişim adı altında
tanımlayabiliriz. Örgütsel değişim süreci, örgütün rolü, görevler,
yetkiler, örgüt yapısı, üretim teknikleri, çevre düzenlemeleri,
yönetimsel yaklaşımlar gibi mevcut durumun başka bir şekle döndürülmesi
sürecini kapsamaktadır (2).
Her
bakımdan hızlıca, sosyal, ekonomik ve politik olarka değişen dünyadaki
köklü ve kaçınılmaz değişimlere seyirci kalan örgütler yok olmaya mahkum
kalırken, değişime uyum sağlayan örgütlerse gerçek dönüşümü
sağlayabilme ve rekabette başarılı olabilmek için yoğun çaba sarf
etmektedir (3). Teknoloji başta olmak üzere bir çok yenilikler hızlı
olarak gelişmektedir. Bu hızlı gelişme sürecine ayak uydurabilmek için
proaktif bir düşünce yapısıyla hareket etmek gerekmektedir. Değişimin
oluşturacağı problemlerle karşı karşıya kalmadan çözüm yollarını yerine
getirmek gerekmektedir.
Kurumlar,
örgütsel değişim sürecini çok iyi yönetilmeli ve değişim sürecinde iş
görenlerini motive ederek onları bu sürece dâhil etmelidir. Değişim
süreciyle birlikte oluşan yeni değerler eski uygulamalarla uyuşmadığında
iş görenlerde olumsuz davranış belirtileri görülebilmektedir. Buna göre
değişim sürecinde eski kültürel değerler göz ardı edilmeden değişim
sürecine dâhil edilmesi doğru olacaktır.
Sonuç
olarak; kurumlar örgütlerini sürekli yenileyerek olumlu değişiklikler
yapmak durumundadır. Zorunluluk durumlarında değişiklik oluşmaktadır ama
bir adım daha önde olabilmek için değişimin öncüsü olmak ve her yeni
değişim gereksinimlerini takip ederek uygulamaya geçirmek hedefe yönelik
bir davranış olacaktır.
1-
AYDOĞAN, Ferhan, Z. (2004), “Örgüt Kültürü ve İklimi”, Gazi
Üniversitesi Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, (2), s.
203-215.
2- GENÇ Nurullah (2002), İşletme, Yönetim, Organizasyon; Başarı Bedel İster, 3. b., Timaş Yayınları, İstanbul.
3-
ESENDAL Selçuk (1999) “Küresel Rekabet İçin Değişimin Özü- Katılımcı
Liderlik”, Ödül Kazanan Makaleler, TÜSİAD-KAL-DER Yayınları, İstanbul.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder